Արդեն գարուն է, ծաղիկները ծաղկում են, ծիտիկերը ծլվլում են, և բոլորը շնչում են այս գարնան գեղեցիկ և անուշ ծաղիկների բույրը: Նայելով երկնքին` այլևս չենք տեսնում ամպերից կախված կաթիլները կամ էլ հեռվում սավառնող հոգնած ամպի մի պատառ, այլ երևում է միայն կապույտ և ջինջ երկինքը: Մարդիկ կարող են իրենց գցել այդ գեղեցիկ կանաչ խոտերին և ժամերով նայել այդ ջինջ երկնքին: Երբ գարունը գալիս է, մարդկանց հոգիներում տիրում է ներդաշնակություն և բոլորը կարծես բարություն են ձեռք բերում:
Մարիա Ավետիսյան 